فصل اقتصاد – با وجود همه کارشکنی‌های رقبای اقتصادی و سیاسی برای دور داشتن کشورمان از مزیت ژئوپلیتیک خود، ایران می‌تواند با ارتقای لجستیک حمل و نقل، نقش بی‌بدیلی برای تبدیل شدن به هاب ترانزیت، ایفا کند.
طرح جاده ابریشم چین، در دو گونه خشکی- دریایی مطرح شده است. گونه خشکی آن از «شی‌آن» در نواحی مرکزی چین آغاز شده و پیش از گسترش به سمت غرب از استان گانسو و دو شهر خورگاس و اورومچی در استان سین‌کیانگ می‌گذرد. این جاده سپس به سمت جنوب غربی رفته و پس از عبور از آسیای مرکزی و شمال ایران، عراق، سوریه و ترکیه را پشت سر می‌گذارد. سپس، جاده ابریشم از تنگه «بسفر» در استانبول گذشته و بلغارستان، رومانی، جمهوری چک و آلمان را طی می‌کند. پس از آن به هلند کشیده شده و در نهایت به ونیز در ایتالیا خواهد رسید. ونیز نقطه تلاقی دو مسیر خشکی- دریایی جاده ابریشم جدید مدنظر چین خواهد بود. جاده ابریشم دریایی نیز از گوانجو ٢ در استان فوجیان چین آغاز شده و پس از عبور از استان‌های گوان‌دون، گوانسی و هاینان به تنگه مالاکا در جنوب می‌رود.
جاده ابریشم دریایی سپس از کوالالامپور به سمت کلکته رفته و از اقیانوس هند به نایروبی در کنیا می‌رود. پس از آن، از شاخ آفریقا گذشته و به دریای سرخ می‌رود. همانطور که پیشتر نیز اشاره شد، نقطه پایانی جاده ابریشم یادشده، شهر ونیز در ایتالیا خواهد بود.
در واقع، پروژه یک کمربند- یک راه(راه جدید ابریشم چین)، به معنای واقعی کلمه این ایده که «رویای چین» جستجوی زندگی بهتر برای جمعیت با رویای جمعیت جهان دارای وجه اشتراک است. در امتداد مسیر یک کمربند و یک جاده، ۶۵ کشور از آسیای مرکزی، آ.سه.آن، آسیای جنوبی، اروپای شرقی، آسیای شرقی و آفریقای شمالی، ۴٫۴ میلیارد نفر جمعیت با درآمد قابل عرضه ۲۱ تریلیون دلاری، به ترتیب ۶۳ درصد یک کمربند و ۲۹ درصد یک جاده از ظرفیت جهانی را داراست.
